Mijmeren over de winters van 'vroeger'

Dat dubbele gevoel leeft nu al een tijdje bij mij. Aan de ene kant vind ik het allemaal prima. Het is heerlijk weer en een beetje zon op je gezicht in deze tijden dat we veel thuis zitten, is werkelijk een genot. Maar bij het minste of geringste in zweten uitbarsten omdat het ook nog eens zo warm is, voelt toch niet helemaal okay. Waar is de kou? Het echte winterweer, met ijs en misschien zelfs sneeuw? Dat hoort er in deze tijd van het jaar toch ook wel een beetje bij.

Nou ja, om het halverwege november al over sneeuw te hebben, gaat misschien wat ver. Alhoewel, in de klimaatboeken staat toch echt dat we in de maand november gemiddeld 3 sneeuwdagen kunnen of mogen verwachten. Dat zie ik dit jaar, net als de voorgaande jaren overigens, helaas niet gebeuren. Toch een soort heimwee naar die goede oude tijden.

Want dat waren het wel. Sinterklaas in het land? Dan moest je je goed inpakken, want het kon soms al bitterkoud zijn. Gladde daken? Gelukkig hoeft de Sint zich daar dit jaar geen zorgen over te maken. Hij heeft immers al genoeg aan zijn hoofd met een zoeken naar een goede plek om aan te meren met de stoomboot dit jaar. Als hij dit weekend nog ergens een plekje kan vinden, kunnen we bijna zonder jas naar de intocht komen kijken.

We willen zo graag.

En wat dacht je van op natuurijs schaatsen. Dagen lang schaatsen op een mooie, dikke ijslaag op het watertje in de omgeving. Bij zonsondergang pas naar huis en de volgende dag op tijd weer het ijs op. Wat was dat mooi! De laatste jaren is het schaatsen op natuurijs her en der wel mogelijk geweest, maar door de vaak relatief korte koude perioden moest je er snel bij zijn, wat soms ook de nodige risico’s met zich mee bracht. Op een eigenlijk net te dun laagje ijs bonden de echte diehards dan toch soms de schaatsen onder, met alle gevaren van dien. En tja, zien doet volgen. Binnen de kortste keren stond vervolgens heel de wijk op het dunne ijs op het watertje in de buurt en waren de schappen met chocolademelk in de winkel binnen de kortste keren leeg.

Soms, kwam het de laatste jaren in de winter ook nog wel eens tot een beetje sneeuw. Lang niet overal en zeker niet zoals vroeger, maar ik mag van geluk spreken dat ik tegen de Veluwe aan woon, waar het door het hoogteverschil doorgaans toch net iets vaker sneeuwt dan in andere delen van het land. Ook al was het de laatste jaren soms slechts een dun laagje, we gingen hoe dan ook op pad. Dat moest gewoon! Het roest even van de glijders schuren, een beetje vet eronder en gegarandeerd een middag dolle sneeuwpret. Begin december in 2017 bijvoorbeeld. Herinner je je het nog? En dat was maar 3 weken later dan nu! Hoop doet leven.

We willen zo graag. Een beetje terugmijmeren naar ‘vroeger’. En hoe langer de jaren met zachte winters aanhouden, des te groter wordt de behoefte aan weer eens een echte, lange, koude winter. Iedere dag kijken we met de collega’s weemoedig naar de weerkaarten op de langere termijn, maar echt vrolijk worden we er meestal niet van. Ieder sprankje hoop wordt meestal snel weer weggeveegd en daar komt dan vaak weer zachter weer voor in de plaats.

Iedere dag kijken we met de collega’s weemoedig naar de weerkaarten op de langere termijn, maar echt vrolijk worden we er meestal niet van.

Nou ja, ook best wel lekker. Toch? Vanochtend zagen we trouwens op de langere termijn een op zijn minst ietwat hoopgevende trend voor de winterliefhebbers. Het is nog heel ver weg, maar er lijkt op basis van de huidige berekeningen toch echt wat koudere lucht onze kant op te komen. Zou het dit keer dan wel echt gaan lukken? Dat zou toch fantastisch zijn!

Aan de andere kant… waar heb ik die autoruitenkrabber ook al weer gelaten? En misschien is het na al die jaren weer eens tijd voor nieuwe sjaals en handschoenen voor het hele gezin? Ah, al uit het assortiment gehaald? Zullen we de schaatsen dit jaar maar eens laten slijpen? Tja, het is allemaal nog vrij onzeker of het echt wel kouder gaat worden, laat staan zo koud dat we kunnen gaan schaatsen. Ach, laat het voorlopig nog maar even zo zacht blijven dan.